Supplementum VI: Pange, vox adonis

Pange, vox adonis

Pange, vox adonis,
nobilem prelatum de Solio,
qui gaudet in donis
et caret vitiorum lolio.
Est iocundus, letus et affabilis,
in promisso stabilis,
providus, prudens, honorabilis.

Cum architriclino
dicere possem eius vultibus:
«Tu servasti vino
nobili finem atque dapibus,
et post primum non datur deterius:
verum loquor verius:
funditur bonum atque melius.

Ad gradus virtutum
properas ut sol ad meridiem.»
paupertatis nutum
sentiens queres eius faciem.
Cur, Fortuna vitrea, sic deficis,
cur cito non efficis,
quod sit hic in loco pontificis.

Sed si non est princeps,
cathedre scilicet officio,
ut clerus deinceps
memoret, quando fit electio:
est statura ceteris prestantior,
vultu elegantior,
moribus cunctis honorantior.

Maior mea laude,
dignior, forma veri hominis;
tamen sine fraude
gloriam cano sui nominis.
Verbi Dei gratia fit ratio,
non est adulatio;
hunc decet vere collaudatio.

Huic ignoro parem
circiter per totam Carinthiam.
Si perambularem
Saxones, Francos et Bawariam,
Swevos, Rhenum, fertilem Alsatiam,
ibi finem faciam, —
non habet clerus talem gratiam.

barra

barra

Ritorna all'indice dei
Carmina Burana

Ritorna all'indice generale di
A l'entrada del tens clar

Ritorna alla Home

Vai al sitemap java

Visita il settore Narrativa
barra