Iam dudum estivalia
Marner (c. 1210 - c. 1280) |
| | |
Iam dudum estivalia pertransiere tempora. Brumalis sevitia iam venit in tristitia. Grando, nix et pluvia sic corda reddunt segnia, ut desolentur omnia. | |
|
| Nam conticent avicule, que solebant in nemore cantica depromere et voluptates gignere. Tellus caret gramine; sol lento micat iubare et dies currunt propere. |
|
Ad obsequendum Veneri vis tota languet animi. Fervor abest pectori; iam cedit calor frigori. Maledicant hiemi, qui veris erant soliti amenitate perfrui. | |
|
| In omni loco congruo sermonis oblectatio cum sexu femineo evanuit omnimodo. Tempori preterito sit decus in perpetuo et gratiarum actio. |
|
Pro dulcis aure transitu et tempestatis impetu tribulato spiritu in gravi sumus habitu. Ver, nos tuo reditu refove, quos in gemitu relinquis aliquandiu. | |