| | | | | |
| |
Quocumque more motu volvuntur tempora,
eadem fretus eucrasi pulso tympana. |
|
| |
| |
Seu Philogeus
in imis moretur,
aut Euricteus
solito vernali femine rubens notetur,
vel dum coruscus Acteon estivo lumine repletur,
sive Lampas radians autumni copia ditetur:
ab uno semper numine michi salus debetur. |
|
| |
| |
Brevi spectata
Basythea immisit,
quod expectata
tempore tanto Euryale tandem subrisit.
Sola Euphrosyne strictrici emula fautrix michi sit,
cui Dione nudula per quandam dulciter arrisit!
Nam allotheta cecinit hoc carmen, quod promisit. |
|
| |
| |
Cypris barbata
gaudeat occultu
iam renovata
maturo tumultu!
Virgo dudum femine
habitum mentita,
nec fallit in virgine
Veneris perita.
Nomine pudico palliat
Venereum libamen,
provida, ne palam ebulliat
experte rei famen.
Devirginata tamen
non horruit, cum iteravit nature luctamen. |
|
| |
| |
Fautor sis, Paris,
Veneris agonis!
Venus, fruaris
amplexibus Adonis!
Myrtum libans Indicam
fanis Citheronis
testem ponam pedicam
mee conditionis.
Delio liberior immobili
non superor cohorte.
Spes lassam rem impulit, dum nobili
fruar tori consorte.
Nec admittetur forte;
nam intra seram militavi virginalis porte. |
|
| |
| |
Pallerem, nisi me veteri miranda decore
virgo probaret; |
|
| |
| |
Marcerem, nisi spe Veneri fuscata timore
me stimularet. |
|
| |
| |
Inclita res ita cognita, perdita dat michi fata;
namque rogavi, |
|
| |
| |
Cui pia basia, dulcia, suavia, congeminata
multiplicavi. |
|
| |
Hac bibo pocula vite,
hoc decus est michi mite, |
|
Que satis est michi culta,
obvia secula multa. |
| |
Sat modo mature
sum confessus eam; |
|
† Claudit opus dure,
dum complector eam. |
| |
Gratia letitie
iure cupita, |
|
Moribus et facie
tam redimita, |
| |
Flosculo presignis,
dote leporis, |
|
Foveat me signis
dulcis amoris! |
| |
| |
Hoc memor corde serva,
quod te mea Minerva
nunc prudens, nunc proterva
multiformis hactenus declarat harmonia:
prosa, versu, satira psallens et rhythmachia
te per orbem intonat scolaris symphonia. |
|
| |
| |
Siquis versat, quod verso,
amans et e converso
corde nichil diverso
petat, optet, supplicet, ut duret amor meus,
ego vicem replicans non ero fraudis reus,
ut tali freto federe sit annus iubileus! |
|
