Nocte quadam sabbati somno iam refectus, cum michi fastidio factus esset lectus, signo crucis muniens frontem, vultus, pectus indui me vestibus, quibus eram tectus. |
4 |
|
Sic dum nec accumberem neque starem rectus, tantus odor naribus meis est iniectus, quantum numquam protulit spica nardi nec thus neque liquor balsami recens et electus. |
8 |
|
Ortus erat Lucifer, stella matutina, cum perfusus undique luce repentina sum raptus ad ethera quadum vi divina; ubi deus raptor est, dulcis est rapina. |
12 |
|
Repente sub pedibus hunc relinquo mundum et in orbem videor ingredi secundum, cuius admirabile lumen et iocundum non valet exprimere verbis os facundum. |
16 |
|
Non est ibi gemitus neque vox dolentis, ubi sanctus populus immortalis gentis liber a periculis, tutus a tormentis pace summa fruitur et quiete mentis. |
20 |
|
Ibi pulchritudinem vidi domus dei, ipsum tamen oculi non videre mei; nam divine tantus est splendor faciei, quod mirantur angeli, qui ministrant ei. |
24 |
|
Hic nec Aristotelem vidi nec Homerum; tamen de sententiis nominum et rerum, de naturis generum atque specierum magnus michi protulit Augustinus verum. |
28 |
|
Post hec ad archangelum loquens Michelem, qui regit per angelos populum fidelem, ab eo sum monitus, ut secreta celem et celi consilia nemini revelem. |
32 |
|
Unde quamvis cernerem de futuris multa, que sunt intellectibus hominum sepulta, celi tamen prodere vereor occulta. tu vero ne timeas, presul, sed exulta. |
36 |
|
Tibi deputatus est unus angelorum, super omnes alios os habens decorum, sicut tu virtutibus operum clarorum meritis preradias omnium proborum. |
40 |
|
Huius ope prelia te vicisse scias, ut des deo gloriam nec superbus fias; tui dux itineris est per omnes vias pro tuis excessibus preces fundens pias. |
44 |
|
Per hunc regnum Siculi fiet tui iuris; ad radicem arboris ponitur securis: tyrannus extollitur et est sine curis, sed eius interitus venit instar furis. |
48 |
|
Nolo tibi denique nimium blandiri neque meo domino blandiens mentiri: nemo potest adeo mundus inveniri, ut sit sine macula mens et actus viri. |
52 |
|
Ille sanctus, inclitus, gemma sacerdotum, cuius nomen omnibus reor esse notum, qui suis miraculis replet orbem totum, se dicit adversum te nimis esse motum. |
56 |
|
Cumque vellet conqueri de te coram deo, vix querelam distulit flexus fletu meo; flebam namque graviter, sicut sepe fleo, lacrimis indutias postulans ab eo. |
60 |
|
Fluebant ab oculis lacrimarum rivi, et quia compescere lacrimas nequivi, de terra ridentium lacrimans exivi, inventus in lectulo more semivivi. |
64 |
|
Precor ergo, domine, flos presentis evi, ut ad sancti gratiam redeas in brevi: res eius diripiunt quidam lupi sevi, quas tu restituere verbo potes levi. |
68 |
|
Quamvis incessabilis sarcina curarum mentem tuam distrahat nec fatiget parum, scire tamen opus est, quid sit deo carum: iuvare viriliter res ecclesiarum. |
72 |
|
Fac ergo concordiam cum sancto Martino, qui pro te multotiens me potavit vino; quod hec pax sit melior quam cum Palatino, novit quisquis agitur spiritu divino. |
76 |
|
Cum te vir sanctissimus vellet accusare, vix eum prohibui lacrimans amare. et quia sic volui pro te laborare, debes michi magnum quid in hoc festo dare. |
80 |
|
Tussis indeficiens et defectus vocis cum ruinam nuntient obitus velocis, circumdant me gemitus in secretis locis, nec iam libet solitis delectari iocis. |
84 |
|
Quamvis tamen moriar et propinquem fini, et me fata terreant obitus vicini, non possum diligere nomen Palatini, per quem facta carior est lagena vini. |
88 |
|
Afflixit iniuriis populum et clerum; sed de tot iniuriis diversarum rerum ego non conquererer, ut iam loquar verum, nisi michi carius venderetur merum. |
92 |
|
Ut tyrannis comitis exponatur ipsi, tales versus facio, quales numquam scripsi: omne ve, quod legitur in Apocalypsi, ferat, nisi liberet vites ab eclipsi. |
96 |
|
Interim me dominus iuxta psalmum David regit et in pascue claustro collocavit; hic mihi, non aliis vinum abundavit: abbas bonus pastor est et me bene pavit. |
100 |