Lingua balbus, hebes ingenio,
viris doctis sermonem facio.
sed quod loquor, qui loqui nescio,
necessitas est, non presumptio. |
4 |
| |
Nulli vestrum reor ambiguum
viris bonis hoc esse congruum,
ut subportet magnus exiguum,
egrum sanus et prudens fatuum. |
8 |
| |
Ne sim reus et dignus odio,
si lucernam ponam sub modio,
quod de rebus humanis sentio,
pia loqui iubet intentio. |
12 |
| |
Brevem vero sermonem facio,
ne vos gravet longa narratio,
ne dormitet lector pre tedio
et «tu autem» dicat in medio. |
16 |
| |
Ad eternam beatitudinem
lapsum deus revocans hominem
verbum suum, suam imaginem
misit ad nos per matrem virginem. |
20 |
| |
Est unita deitas homini,
servo suo persona domini,
morti vita, splendor caligini,
miseria beatitudini. |
24 |
| |
Scimus ista potentialiter
magis facta quam naturaliter,
scrutantibus spiritualiter
scire licet quare, non qualiter. |
28 |
| |
Arte mira, miro consilio
querens ovem bonus opilio
vagantibus in hoc exilio
locutus est nobis in filio. |
32 |
| |
Sanctum sue mentis consilium
patefecit mundo per filium,
ut reiecto cultu sculptilium
deum nosset error gentilium. |
36 |
| |
Poetarum seductos fabulis
veritatis instruxit regulis,
signis multis atque miraculis
fidem veram dedit incredulis. |
40 |
| |
Obmutescant humana somnia,
nil occultum, iam patent omnia;
revelavit fata latentia
non sapiens, sed sapientia. |
44 |
| |
Conticescat falsa temeritas,
ubi palam loquitur veritas;
quod divina probat auctoritas,
non improbet humana falsitas. |
48 |
| |
Huius mundi preterit orbita;
stricta ducit ad vitam semita.
qui scrutatur renum abscondita,
trutinabit hominum merita. |
52 |
| |
Iudex iustus, inspector cordium
nos ad suum trahit iudicium
redditurus ad pondus proprium
bona bonis, malis contrarium. |
56 |
| |
In hac vita misere vivitur,
vanitas est omne, quod cernitur.
heri natus hodie moritur,
finem habet omne, quod oritur. |
60 |
| |
Sed qui dedit ad tempus vivere,
vitam brevem potest producere;
vitam potest de morte facere,
qui mortuos iubet resurgere. |
64 |
| |
Nos ad regna vocat celestia,
ubi prorsus nulla miseria,
sed voluptas et vera gaudia,
que sit deus omnibus omnia. |
68 |
| |
Puniamus virtute vitium,
cuius caret fine supplicium.
terreat nos ignis incendium,
foetor, fletus et stridor dentium. |
72 |
| |
Sciens deus nos esse teneros
et gehenne dolores asperos
pia voce revocat miseros
ovem suam ponens in humeros. |
76 |
| |
O pietas inestimabilis!
omnipotens incorruptibilis,
creature misertus mobilis
est pro nobis factus passibilis. |
80 |
| |
Est alapas passus et verbera,
ludicrorum diversa genera,
spura, spinas et preter cetera
crucis morte damnatus aspera. |
84 |
| |
Cum creator in cruce patitur,
ferreus est, qui non compatitur;
cum salvator lancea pungitur,
saxeus est, qui non conpungitur. |
88 |
| |
Conpungamur intus in anima
iram dei placantes lacrima!
Dies ire, dies novissima
cito venit, nimis est proxima. |
92 |
| |
Ecce redit districtus arbiter,
qui passus est misericorditer.
redit quidem, sed iam minaciter;
coactus est, non potest aliter. |
96 |
| |
Mundus totus commotus acriter
vindicabit auctorem graviter,
et torquebit reos perenniter
quamvis iuste, tamen crudeliter. |
100 |
| |
Vos iudicis estis discipuli,
in scriptura divina seduli,
Christiani lucerne populi,
contemptores presentis seculi. |
104 |
| |
Vos non estis virgines fatue,
vestre non sunt lampades vacue,
vasa vestra manant assidue
caritatis oleo mutue. |
108 |
| |
Vos pascitis gregem dominicum
erogantes divinum triticum
quibusdam plus, quibusdam modicum,
prout quemque scitis famelicum. |
112 |
| |
Decus estis ecclesiasticum;
cum venerit iudex in publicum,
ut puniat omne maleficum,
sedebitis in thronis iudicum. |
116 |
| |
Verum tamen in mundi fluctibus,
ubi nemo mundus a sordibus,
quod dicitis in vestris cordibus,
compungendum est in cubilibus. |
120 |
| |
Insistite piis operibus
bene vestris utentes opibus;
nam deo dat, qui dat inopibus:
ipse deus est in pauperibus. |
124 |
| |
Ut divina testatur pagina,
opes multe sunt iusto sarcina;
summa virtus est elemosina,
dici debet virtutum domina. |
128 |
| |
Hanc commendo vobis pre ceteris;
abscondatur in sinu pauperis.
crede michi: si quid deliqueris,
per hanc deum placare poteris. |
132 |
| |
Hanc conmendo vobis precipue,
hec est via vite perpetue,
quod salvator ostendens congrue
dixit: omni petenti tribue. |
136 |
| |
Scitis ista, neque vos doceo,
sed quod scitis, facere moneo.
pro me loqui iam tandem debeo,
non sum puer, etatem habeo. |
140 |
| |
Vitam meam vobis enucleo,
paupertatem meam non taceo:
sic sum pauper et sic indigeo,
quod tam siti quam fame pereo. |
144 |
| |
Non sum nequam, nullum decipio:
uno tantum laboro vitio:
nam libenter semper accipio
et plus mihi quam fratri cupio. |
148 |
| |
Si vendatur propter denarium
indumentum, quod porto, varium,
grande mihi fiet obprobrium;
malo diu pati ieiunium. |
152 |
| |
Largissimus largorum omnium
presul dedit hoc mihi pallium
magis habens in celis premium
quam Martinus, qui dedit medium. |
156 |
| |
Nunc est opus, ut vestra copia
sublevetur vatis inopia;
dent nobiles dona nobilia:
aurum, vestes et his similia. |
160 |
| |
Ne pauperi sit excusatio,
det quadrantem gazophylatio;
hec viduae fuit oblatio,
quam divina conmendat ratio. |
164 |
| |
Viri digni fama perpetua,
prece vestra complector genua:
ne recedam hinc manu vacua,
fiat pro me collecta mutua. |
168 |
| |
Mea vobis patet intentio;
vos gravari sermone sentio;
unde finem sermonis facio,
quem sic finit brevis oratio. |
172 |
| |
Prestet vobis creator Eloy
caritatis lechitum olei,
spei vinum, frumentum fidei,
et post mortem ad vitam provehi. |
176 |
| |
Nobis vero mundo fruentibus,
vinum bonum sepe bibentibus,
sine vino deficientibus
nummos multos pro largis sumptibus. |
180 |
| Amen. | |
