| | | |
 Plaudit humus, Boree
fugam ridens exulis.
Pullulant arboree
nodis come patulis.
Gaudet Rea coronari
novis frontem flosculis,
olim gemens carcerari
nivis sevis vinculis. |
| |
| | Refl.: | Felix morbus qui sanari
nescit sine morbo pari! |
| |
Ethera Favonius
induit a vinculis.
Ornat mundum Cyprius
sacris dive copulis.
Castra Venus renovari
novis ovat populis
et tenellas copulari
blandis mentes stimulis. |
| |
| | Refl.: | Felix morbus qui sanari
nescit sine morbo pari! |
| |
Tuum, Venus, haurio
venis ignem bibulis.
Tuis, Flora, sicio
favum de labellulis.
Flora, flore singulari
preminens puellulis,
solum sola me solari
soles in periculis. |
| |
| | Refl.: | Felix morbus qui sanari
nescit sine morbo pari! |
| |
Rapit nobis ludere
dictis livor emulis,
nos obliquis ledere
gaudens lingue iaculis
Nolo volens absentari,
votis uror pendulis.
Fugi, timens te notari
nigri fame titulis. |
| |
| | Refl.: | Felix morbus qui sanari
nescit sine morbo pari! |
| |
In discessu dulcibus
non fruebar osculis;
salutabas nutibus
pene loquens garrulis.
Fas non erat pauca fari:
fuere pro verbulis,
quas, heu, vidi dirivari
lacrimas ex oculis. |
| |
| | Refl.: | Felix morbus qui sanari
nescit sine morbo pari! |
